بیماریهای کبدی خود ایمن (برای مثال هپاتیت خود ایمن، سیروز صفراوی اولیه) با حضور آنتی بادیهایی چون آنتی بادی ماهیچه صاف (SMA)، آنتی بادی ضد میتوکندری (AMA) و آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد/کلیه (Anti-LKM1) در سرم شناخته شده اند. زیرگروههای هپاتیت خود ایمن (AIH) بر اساس الگوهای واکنش پذیری اًتوآنتی بادی تعیین می شود. آنتی بادی LKM-1 به عنوان یک مارکر سرولوژیک در هپاتیت خود ایمن نوع 2 و به طور معمول در صورت عدم وجود SMA و آنتی بادی های ضد هسته در سرم شناسایی می شود. این آنتی بادیها با یک توالی کوتاه خطی آنتی ژن نوترکیب سیتوکروم مونواُکسیژناز P450 2D6 واکنش می دهند. بیماران مبتلا به هپاتیت خود ایمن نوع 2 بیشتر در زنان جوان شایع می باشد و اغلب دچار بیماری شدیدی کبدی می شوند و به درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پاسخ می دهند.