افزایش IgA پلی کلونال در بیماری های مزمن کبدی، عفونت های مزمن دستگاه تنفسی، عفونت های دستگاه تناسلی ادراری، بعضی نقض های ایمنی نظیر سندرم ویسکوت آلدریچ، آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های روماتوئیدی مشاهده می شود. افزایش IgA الیگوکلونال در بعضی دیس گاماگلوبینمی مشاهده می شود. نقص های ارثی IgA در آتاکسی تلانژیکتازی مشاهده می شود. افزایش IgA منوکلونال در میلیوم مولتیپل، آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه و به ندرت در سایر بدخیمی ها نظیر لنفوم مشاهده می شود. کاهش IgA در برخی اختلالات ژنتیکی مشاهده می شود. کمبود ثانویه IgA در سندرم نفروتیک مشاهده خواهد گردید. همچنین کاهش IgA در بیماران مبتلا به نقص ایمنی اولیه و ثانویه یافت می شود.