384

1. تشخیص آلودگی بیماران ناقل ویروس هپاتیت B 2. پایش بر وضعیت عفونت مزمن بیماران آلوده به HBV 3. تشخیص پاسخ عفونت هپاتیت B به درمان با داروهای ضد ویروس)مانند اینترفرون α).

روش مرجع: RIA روش ارجح: ELISA ( ساندویچ رقابتی) سایر روشها: کمی لومینوسانس

: Anti-Hepatitis B envelope، HepB e Ab

سرم، پلاسما

1 ml

• نمونه خون را در ظرف 24 ساعت سانتریفیوژ کرده و سرم را از لخته جدا نمایید. نمونه به مدت 24 ساعت در دمای اتاق و 7 روز در ◦c 4 پایدار است. • برای نگهداری طولانی تر نمونه را در ◦c 20- قرار دهید.

زنجیره سرد

سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.

1. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید. 2. به بیمار مشکوک به هپاتیت گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند. 3. تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت. 4. پس از نمونه گیری سوزن سرنگ را بلافاصله در ظرف مخصوص (Safety box) بدور اندازید. 5. در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را سریعاً به آزمایشگاه بفرستید. 6. برای بیماران مشکوک به هپاتیت فرمی از سابقه ابتلاء به بیماری را یادداشت کرده و آن را مستند کنید.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

• ü نمونه همولیزه شدید. • ü نمونه لیپمیک شدید. • ü نمونه ایکتریک شدید. • ü فریز کردن و ذوب کردن مکرر • ü استفاده از نمونه های حاوی فیبرین، آلودگی میکروبی و غیر شفاف توصیه نمی شود.

1. نیاز به ناشتایی نمی باشد. 2. نمونه گیر باید قابلیت انتقال هپاتیت از طریق خون آلوده را در نظر بگیرد.

• ظاهر شدن HBeAb در خون بطور کامل نشاندهنده خاتمه عفونت بیمار از HBV یا ناقل بودن مزمن آن نمی باشد. • این تست برای بیماران کمتر از 2 سال، افراد دچار نقص سیستم ایمنی و افراد که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده کارایی مناسبی ندارد. • این آزمایش برای غربالگری نمونه های خون بند ناف، اهدا کنندگان خون، پلاسما، و محصولات بافت یا سلول انسان، توسط FDA مورد تأئید نمی باشد.

این آزمایش در بیماران مبتلا به عفونت هپاتیت B حاد توصیه می شود. ظهور آنتی بادی HBe و عدم وجود آنتی ژن HBe نشانه خاتمه مرحله حاد عفونت HBV و کاهش احتمال عفونی بودن فرد است. اندازه گیری این آنتی بادی جهت تعیین ناقلین مزمن HBV مفید می باشد. در صورت مزمن شدن عفونت این آنتی بادی بمدت طولانی همراه با HBsAg و یا بدون آن در خون باقی می ماند.

• معمولترین خطا در روشهای EIA، RIA شستشو ناکافی و یا آلودگی معرف با مواد آلوده می باشد. • نمونه های دارای فیبرین، آلودگی میکروبی، همولیزه ، لیپمیک و ایکتریک موجب تداخل در آزمایش می گردد. o روش رادیوایمونواسی تزریق رادیونوکلوئید در هفته قبل از آزمایش ایجاد مثبت کاذب می کند.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد