612

تشخیص عامل ایجاد کننده عفونت گوش خارجی یا میانی و کمک به درمان مؤثر

روش مرجع: کشت و بررسی مستقیم سایر روشها: از آنجا که کشت ترشحات گوش میانی تنها در 20 تا 30 درصد بیما

اسمیر و کشت گوش، ترشح گوش، کشت و رنگ آمیزی ترشحات گوش Ear Discharge, Ear Culture and gram stain,

چرک و ترشحات از گوش میانی یا خارجی

: 0.5 ml آسپیره یا درناژ ، یک سوآب

شرایط انتقال به آزمایشگاه: در کوتاه ترین زمان ممکن / دمای اتاق شرایط نگهداری پیش از انجام آزمایش: 6 ساعت / دمای اتاق پایداری نمونه پس از نمونه گیری و پیش از انجام آزمایش به مدت 24 ساعت در دمای اتاق می باشد. نمونه هایی که در یخچال یا در فریزر نگهداری می شوند پایدار نمی باشند.

سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.

گوش بیرونی: ظرف جمع آوری: محیط انتقالی Stuart's یا Amie's آماده سازی بیمار: پوسته ها را با سرم فیزیولوژی استریل، تمییز نمایید. دستورالعمل های ویژه: سوآب را محکم داخل مجرای خارجی بچرخانید. شرایط انتقال به آزمایشگاه: ظرف 24 ساعت / دمای اتاق شرایط نگهداری پیش از انجام آزمایش: 24 ساعت / دمای اتاق محیط های اصلی کشت: بلاد آگار، شکلات آگار، مک کانکی، سابورو آزمایش میکروسکوپی: رنگ آمیزی گرم گوش میانی: ظرف جمع آوری: لوله در پیچ دار استریل یا محیط انتقالی بی هوازیملاحظات جمع آوری و انتقال نمونه: 1. برای تشخیص آزمایشگاهی عفونت گوش خارجی، لازم است قبل از گرفتن کشت، نواحی بیرونی گوش به کمک یک ماده ضد عفونی کننده خفیف مانند محلول 1 به 1000 کلرید بنزالکونیوم (Benzalkonium chloride) پاکسازی شود تا آلودگی ناشی از فلور پوست کاهش یابد. 2. برای جمع آوری چرک از گوش خارجی می توان از نواحی متورم گوش یا از گوش میانی که چرک از سوراخ پرده گوش خارج شده است با یک سواب برداشت کرد. 3. در صورتیکه سوراخی در پرده گوش به وجود نیامده باشد با عبور سوزن از پرده گوش می توان مایع را از گوش میانی خارج ساخت. 4. ترشحات

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

1. نمونه های با برچسب نادرست. 2. نمونه هایی که مدت زمان انتقال آن طولانی شده باشد. 3. نمونه هایی که در محیط انتقالی مناسبی قرار نگرفته باشند. 4. حجم ناکافی نمونه 5. آلودگی محیطی اگر نمونه ای غیرقابل قبول رسیده باشد، قبل از اینکه نمونه دور ریخته شود به پزشک یا ایستگاه پرستاری اطلاع داده می شود و نمونه ی دیگری درخواست می گردد.

مجرای گوش را پیش از سوراخ کردن پرده صماخ با یک محلول صابونی تمییز نمایید.

• التهاب گوش بیرونی مشابه عفونت پوست و بافت های نرم در سایر نقاط بدن است. التهاب حاد گوش بیرونی می تواند موضعی یا منتشر باشد. بیماری حاد موضعی به صورت تاول های چرکی (پوستول) یا کورک (فورنکول) بروز می نمایدو به طور معمول در اثر استافیلوکوکوس ارئوس ایجاد می گردد. • باد سرخ (Erysipelas) ناشی از استرپتوکوک های گروه A نیز ممکن است مجرای گوش بیرونی و بافت های نرم گوش را درگیر نماید. • عفونت حاد منتشر گوش خارجی ( بیماری گوش شناگران) در ارتباط با خیس خوردن و نرم شدن بافت گوش در اثر شنا کردن و یا زندگی در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب می باشد. باسیل های گرم منفی به ویژه سودوموناس آئروژینوزا، در این خصوص نقش مهمی ایفا می کنند. • التهاب وخیم گوش بیرونی، عفونتی نکروز دهنده است که به بافت های نرم، غضروف و استخوان های مجاور گوش گسترش می یابد. چنانچه عفونت پیشرفت کند به سیستم عصبی مرکزی یا عروق خونی راه یافته، امکان دارد به وضعیت مخاطره آمیزی بینجامد. به طور خاص سودوموناس آئروژینوزا و نیز باکتری های بی هوازی، بیشتر مشارکت می نمایند. • برخی ویروس ها نظیر ویروس انفلوانزاA و واریسلا زوستر قادرند مجرای شن

تفسیر تست بر پایه بررسی مستقیم و نتایج کشت ترشحات گوش می باشد. بررسی مستقیم: مواد حاصل از آسپیراسیون گوش میانی یا ماستوئید، از نظر عوامل باکتریایی و قارچی به صورت مستقیم نیز مورد بررسی قرار می گیرند. بدین منظور از ترشحات چرکی اسمیر تهیه نموده و با رنگ آمیزی گرم به جستجوی مرفولوژی میکروارگانیسم های بیماریزا می پردازیم. رنگ آمیزی کالکوفلور سفید و یا PAS قادرند عناصر قارچی را نمایان سازند. رنگ آمیزی متنامین نقره کارایی بیشتری در تشخیص اکثر گونه های باکتریایی، قارچی و برخی انگل ها دارد. کشت: ترشحات گوش، در محیط های بلاد آگار، مک کانگی آگار و شکلات آگار کشت داده می شوند. برای نمونه هایی که به روش تخلیه مایع گوش میانی با سوزن به دست آمده اند و نیز بیمارانی که مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی یا التهاب ماستوئید هستند، کشت بی هوازی باید در نظر گرفته شود. کشت بر روی محیط شکلات آگار برای جستجوی هموفیلوس آنفلوانزا جهت تشخیص التهاب گوش میانی کودکان حائز اهمیت است.

• باید در هر نمونه برداری و کشت ترشحات از گوش خارجی دقت شود که فلور طبیعی موجود در قسمت خارجی گوش نتواند سبب تشخیص نادرست عامل عفونت گردد. • فلور طبیعی گوش خارجی شامل میکروارگانیسم هایی است که در پوست وجود دارد و گوش میانی نیز بطور طبیعی معمولاً فاقد میکرواُرگانیسم است. • کشت ترشحات گوش میانی تنها در 20 تا 30 درصد بیماران مثبت می گردد.