112

1- شاخص مهم برای پیش بینی بیماری های عروقی محیطی، مغزی و کرونری 2- اندازه گیری هموسیستئین برای تشخیص و پیگیری وضعیت سوء تغذیه می باشد. 3- ارزیابی سنگ های کلیوی از جنس سنگ های سیستئینی (3- 1 % سنگ های کلیوی

روش ارجح: GLC، HPLC روش های دیگر: کروماتوگرافی تعویض یونی، GC mass

هموسیستئین

سرم یا پلاسمای هپارینه یا EDTA دار

ml 1

نمونه به مدت یک ساعت در دمای اتاق و 7 روز در C◦20- پایدار است.

زنجیره سرد

سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.

1- نمونه خون در آزمایشگاه باید ظرف 30 دقیقه سانترفیوژ شود تا مانع از افزایش کاذب آن به سبب آزاد شدن هموسیستئین از گلبول های قرمز گردد. 2- محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید. 3- از مصرف گوشت و فرآورده های آن 12- 10 ساعت قبل از انجام آزمایش پرهیز شود.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

نمونه همولیز مورد قبول نمی باشد.

1. 12- 10 ساعت ناشتایی ضروری است. 2. جداسازی و فریز نمونه در عرض یک ساعت پس از جمع آوری باید انجام می گیرد. نمونه پلاسما ، سرم یا ادرار بلا فاصله فریز گردد.

• مصرف ویتامین B12 و فولات در مبتلایان به سوء تغذیه کم است. این ویتامین ها برای متابولیسم هموسیستئین ضروری هستند. از این رو سطح خونی و درپی آن سطح ادراری آن افزایش می یابد. • از آزمایش های مرتبط می توان به آزمون کلسترول و تری گلیسیرید، لیپوپروتئین ها و B12 و فولات اشاره کرد.

به طور کلی سطح هموسیستئین کمتر از 12 را مطلوب، از 12 تا 15 را حد آستانه ای و سطح بیش از 15 را در ارتباط با خطر بالای بیماری عروقی در نظر میگیرند. افزایش سطح: 1- بیماری قلبی- عروقی 2- بیماری عروقی مغزی 3- بیماری عروق محیطی 4- سیستینوری 5- کمبود ویتامین B6 و B12 6- کمبود فولات 7- سوء تغذیه

1- سطح آن با افزایش سن بالا می رود. 2- مبتلایان به آسیب های کلیوی به سبب دفع ضعیف پروتئین، دارای هموسیستئین بالایی هستند. 3- سطح هموسیستئین در مردان معمولاً بیش از زنان است که احتمالا علت آن مقدار کراتینین بیشتر و توده عضلانی بیشتر است. 4- بیمارانی که ویتامین B12 پایینی دارند سطح هموسیستئین بالاتری دارند. 5- استعمال سیگار با افزایش سطح هموسیستئین همراه است. داروهای افزایش دهنده : آزاریبین، کاربامازپین، متوترکسات، اکسید نیترو، تئوفیلین و فنی توئین داروهای کاهش دهنده : اسیدفولیک، ضد بارداری خوراکی و تاموکسی فن