4

کاربردهای بالینی: تشخیص و پایش بیماران دیابت ملیتوس و سایر اختلالات کربوهیدراتی نظیر دیابت حاملگی، هیپوگلیسمی نوزادان، هیپوگلیسمی با منشأ ناشناخته (ایدیوپاتیک) و کارسینوم سلول های جزایر پانکراس.

روش مرجع: : روش آنزیماتیک هگزوکیناز ( در سرم و پلاسما)

گلوکز 2 ساعت پس از صرف صبحانه یا بعد از تجویز گلوکز، 2PPG

سرم یا پلاسما، 2 ساعت پس از صرف غذا یا تجویز گلوکز

ml 1

شرایط نگهداری: نمونه در C˚4 به مدت 7 روز و در C˚20- به مدت 30 روز پایدارمی باشد.

زنجيره سرد

مشخصات کامل بیمار

بیمار باید8 تا 12 ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشد. به بیمار تذکر دهید در فاصله غذا و نمونه گیری سیگار نکشد. بیمار در فاصله صرف غذا تا نمونه گیری باید در حالت استراحت باشد و از فعالیت شدید بپرهیزد. در صورت استعمال داروهایی که بر نتیجه آزمایش تأثیر می گذارد.از مصرف آن اجتناب گردد. سن بیمار حائز اهمیت بوده و در برگه آزمایش یادداشت گردد..

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

همو لیز شدید نمونه موجب رد آن می گردد

شرایط نمونه گیری: بیمار باید8 تا 12 ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشد. در شرایط ناشتا از بیمار نمونه گیری کرده، سپس بیمار یک صبحانه سبک حاوی کربوهیدرات و یا محلول حاوی 75 gr کربوهیدرات میل نماید و تا دو ساعت بعد دیگر چیزی نخورد. و در نهایت نمونه گیری 2 ساعت بعد انجام شود.

1- قبل از 2hpp باید قند خون ناشتا به عنوان قند خون پایه اندازه گیری شود. 2- غذای مورد استفاده در آزمایش باید حداقل حاوی gr 75 کربوهیدرات باشد. 3- به منظور انجام آزمون غربالگری گلوکز 1 ساعته دیابت حاملگی به بیمار ناشتا یا غیر ناشتا ، gr 50 گلوکز خوراکی بدهید. 4- برای افراد بستری نباید درخواست شود. 5- همراهی این آزمایش با تست HbA1C ارزش تشخیصی آزمایش را بالا خواهد برد.

تفسیر: آزمایش گلوکز دو ساعت بعد از صرف غذا، نشان دهنده توانایی فرد در حذف گلوکز اضافی از جریان خون است. این آزمایش در افرادی که عوارض نفروپاتی، نوروپاتی و رتینوپاتی دیابت را علارغم قند خون عادی نشان می دهند، بررسی گلیکوزوری در غیاب گلیکوزمی، بیماران با سندرم متابولیک و افرادی که سابقه خانوادگی عدم تحمل به کربوهیدرات، تصلب شرایین یا تولد نوزاد بزرگتر از حد نرمال مورد ارزیابی قرار می گردد. افزایش سطح: دیابت قندی، دیابت قندی حاملگی، سوء تغذیه، پاسخ استرسی حاد به شرایطی نظیر عفونت، سوختگی ها و جراحی، سندرم کوشینگ، فئوکروموسیتوم، گلوکاگونوما، آکرومگالی و درمان با دیورتیک ها و کورتیکواستروئیدها. کاهش سطح: انسولینوما، هیپوتیروئیدی، کاهش فعالیت هیپوفیز، بیماری آدیسون، بیماری وسیع کبدی، روماتوئیدی و قلبی، زیاده روی در مصرف انسولین، روزه داری و گرسنگی طولانی مدت.

استعمال سیگار، ورزش شدید، چاقی، استرس، مصرف غذا طی 2 ساعت آزمایش و مصرف دیورتیک های تیازیدی و ضد بارداری خوراکی سطح گلوکز خون را افزایش می دهد. ناتوانی در خوردن غذا (gr75 کربوهیدرات)، استفراغ همه یا بخشی از غذا طی 2 ساعت آزمایش سطح گلوکز خون را کاهش می دهد.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد