372

تشخیص بالینی عفونت کلامیدیا تراکوماتیس. کمک به تشخیص افتراقی پنومونی آتیپیک در شیرخواران، عفونت چشمی تراکوما و لنفودنوپاتی ناحیه کشاله ران مشکوک به لنفوگرانولوم ونروم (LGV)

آنتی‏بادی غیرمستقیم فلوروسانس (IFA) و آنزیم ایمونواسی(EIA) ، تست حساسیت پوستی فری.

آنتی بادی ضد کلامیدیا، Chlamydia Serology، Anti Chlamydia Ag, Antibody

سرم، پلاسما

0.2

ترجیحاً پس از جداسازی سرم، آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید. در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 20oC- نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما 7 روز است.

زنجیره سرد

مشخصات کامل بیمار

مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. نمونه گیری باید در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد. نمونه های سرمی مرحله حاد و نقاهت را باید با فاصله 3- 2 هفته از یکدیگر گرفت. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد. در صورت استعمال هرگونه داروی آنتی بیوتیک یا مهارکننده سیستم ایمنی، قبل از نمونه گیری آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید. نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید. سن وجنس بیمار را در برگه آزمایش ثبت نمایید.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد. سرم های با همولیز و لیپمیک شدید.

نیاز به ناشتایی نمی باشد. جمع‏ آوری نمونه بلافاصله پس از شروع علایم حاد باید صورت پذیرد. (دیرتر از یک هفته نباشد ).

کلامیدیا انگل داخل سلولی با مشخصات باکتری و ویروس می باشد. سه گونه از آن شناخته شده است که شامل کلامیدیا تراکوماتیس، کلامیدیا پونومونیه و کلامیدیا پسی تاسی می باشد. عفونت‏های مزمن بدون علامت یا مداوم ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس و کلامیدیا پونومونیه در انسان شایع هستند. به همین علت روشهای سرولوژی در تشخیص بیماری فعال چندان کمک‏کننده نخواهد بود. کلامیدیا تراکوماتیس یک پاتوژن باکتریال شایع بیماری­های منتقله از راه جنسی (STD) است. کلامیدیا تراکوماتیس همچنین پاتوژن تنفسی بوده و موجب کوری (اُفتالمی نوزادان)، LGV، بیماری التهابی لگن (PID)، حاملگی خارج رحمی، اورتریت، اپیدیدیمیت و نازایی می‏گردد. کلامیدیا تراکوماتیس در زمان زایمان و یا در تماس مستقیم جنسی از مادر به جنین انتقال می یابد. این نوزادان ممکن است مبتلا به کنژنکتیویت ( ورم ملتحمه) و یا سندروم پونومونی کلامیدیایی گردند. کلامیدیا تراکوماتیس شایعترین عامل باکتریایی می باشد که از طریق مقاربت جنسی انتقال می یابد. این باکتری عامل لنفودنوپاتی ناحیه کشاله ران (LVG) و اپیدیدیمیت (التهاب مجاری اپیدیدیم) در مردان و سرویسیت ( التهاب سرویکس) و س

تفسیر: تیتر آنتی بادی IgG بیشتر از 1/64 احتمالاً نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. تیتر آنتی بادی کمتر از 1/64 نشاندهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین می باشد. تیتر آنتی بادی IgM بیشتر از 1/10 احتمالاً نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد. تیتر آنتی بادی کمتر از 1/10 نشاندهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین می باشد. بعضی افراد طبیعی بدون بیماری حاد ممکن است تیتر بالای IgG را به علت ابتلا به عفونت در زمان گذشته نشان دهند. تعیین میزان آنتی‏بادی IgM نشانگر بیماری حاد است.

آنتی‏ژن مورد استفاده در این تست، اختصاصی گروه است ولی برای گونه‏ها اختصاصی نیست. ورم ملتحمه، اورتریت و پنومونی نوزادان معمولاً سبب پاسخ ایمنی قابل ردیابی با فیکساسیون کمپلمان نمی‏شوند. به علت پایین بودن حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری تستهای سرولوژی، نمی‏توان برای تشخیص عفونت فعال استفاده کرد. بنابراین تست های مولکولی (CDNA /Chlamydia trachomatis by Nucleic Acid Amplification) همراه با تظاهرات بالینی ، ارجعیت دارند. وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM شود. وجود آنتی بادی ضد هسته (ANA) می تواند منجر به تداخل در نتایج آزمایش گردد. نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید. واکنش متقاطع در مورد سایر گونه های کلامیدیا (بویژه کلامیدیا پنومونیه) و هرپس سیمپلکس ویروس نوع 2 با آنتی بادیهای کلامیدا تراکوماتیس مشاهده گردیده است. آنتی بادیIgG ( در مقادیر خیلی زیاد) ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد. نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد