365 & 364

تشخیص عفونت اپشتین بار ویروس (EBV) بویزه مونونوکلئوز عفونی. ارزیابی موارد مونونوکلئوز هتروفیل منفی که مشکوک به عفونت EBV می باشند. کمک به تشخیص بیماریهای لنفوپرولیفراتیو مانند لنفوم هایی همچون لنفوم بورکیت و بیماری لنفوپرولیفراتیو مرتبط با کروموزوم X

Immunochemiluminescence

آنتی بادی ضد ویروس اپشتین بار، Anti EBV Serology، Epstein-Barr Virus Antibody profile ، Anti EBV Vi

سرم

ml 1

ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید. در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 20oC- نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما 14 روز است.

زنجیره سرد

مشخصات کامل بیمار

مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. نمونه گیری باید در شرایط استریل، همراه با تکنیک های آسپتیک صورت گیرد. نمونه های سرم را حدالامکان پس از آغاز بیماری بگیرید. دومین نمونه خون را 21- 14 روز بعد بگیرید. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد. تاریخ شروع بیماری را بر روی برگه آزمایش ثبت نمایید.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد. سرم های با همولیز و لیپمیک شدید. نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند. در حرارت بالا اُتو آنتی بادی سرم غیر فعال می گردد.

نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

ویروس اپشتین بار (EBV) یک هرپس ویروس لنفوتروپیک انسانی حاوی DNA است که سلول­های اپی‏تلیال و لنفوسیت‏های B را آلوده کرده و سبب تحریک تکثیر سلولی لنفوسیت‏های B می‏شود. سندروم های EBVشامل: منونوکلئوز عفونی کلاسیک، بیشتر از 90% موارد لنفوم بورکیت، تقریباً 100% موارد کارسینوم‏های نازوفارنژیال با تمایز ضعیف، زیرگروهی از کارسینوم‏های معده، اختلالات لنفوپرولیفراتیو در بیماران با نقص ایمنی، لوکوپلاکی مویی، لنفوم غیرهوچکینی در بیماران با نقص ایمنی مادرزادی یا اکتسابی، 60-40% از موارد بیماری هوچکین (در آمریکا) و تومورهای عضلات صاف در اطفال با ایمنی سرکوب شده. اکثریت موارد منونوکلئوز عفونی را می‏توان براساس یافته‏های بالینی، شمارش و مورفولوژی خون (لنفوسیتوز همراه با ویروسیت‏ها) و یک تست مثبت قراردادی سرولوژی (Davidsohn) برای آنتی‏بادی هتروفیل (تست غربالگری منونوکلئوز عفونی) تشخیص داد. هنگام مراجعه اولیه ممکن است تا 20% موارد هتروفیل منفی باشند ولی غالباً بعد از تکرار در چند روز بعد هتروفیل مثبت می‏شوند. پاسخ سرولوژیک به EBV عبارت است از آنتی‏بادی ضد EA (Early Antigen) که معمولاً عمر کو

تفسیر: مقادیر مثبت VCA-IgG، VCA-IgM و EA-IgG و مقادیر منفی EBNA-IgG دلالت بر فاز حاد عفونت دارد. در صورتی که در عفونت گذشته VCA-IgM و EA-IgG منفی بوده و VCA-IgG و EBNA-IgG مثبت می گردد. چهار برابر افزایش تیتر در جفت سرمی که با فاصله 14- 10 روز گرفته شده باشد نشانه عفونت حاد است.

این تست‏ها برای سندرم خستگی مزمن فاقد حساسیت و ویژگی هستند چرا که EBV بیشتر از 90% افراد را آلوده می‏کند و برای تمام عمر باقی می‏ماند و خستگی مزمن هم یک شکایت شایع در تمام دنیاست. VCA-IgG ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با VCA-IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد. فاکتور روماتوئید (RF) ممکن است در حضور IgG اختصاصی منجر به نتایج مثبت کاذب در مقادیر IgM گردد. نتایج مثبت کاذب در بیماریهای کلاژن، لنفوم و لوسمی لنفوئیدی ممکن است مشاهده گردد. سیتومگالوویروس (CMV) در بیمارانی که پیوند عضو داشته اند، ممکن است سبب مثبت شدن سرولوژی EBV شود. در واکنشهای پس از انتقال خون و محصولات خونی، آنتی بادیهای EBV ممکن است افزایش یابد. نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید و ذرات فیبرین ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید. نمونه هایی که در ابتدای عفونت EBV گرفته شود ممکن است فاقد آنتی بادیهای اختصاصی قابل تشخیص باشد. بنابراین توصیه می شود نمونه جدیدی در 1 تا 2 هفته بعد از بیمار گرفته شود.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد