1000

1. کمک به تشخیص و پایش مولتیپل مایلوما 2. کمک به تشخیص نئوپلاسم های لنفوسیتیک، ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم و بیماری های بافت همبند نظیر آرتریت روماتوئید یا لوپوس اریتروماتوز سیستمیک.

روش مرجع: protein electrophoresis روش ارجح: Quantitative Nephelometry سایر روشها: Immuno Turbidimetr

اندازه گیری کمی زنجیره سبک کاپا لامبدا، زنجیره سبکایمونوگلبولین ، سرم Kappa Light Chain, Serum, Lam

سرم

ml 1

پایداری نمونه، دو ساعت در دمای اتاق ، 4 روز در 4-8oC و 6 ماه در -20oC می باشد.

زنجیره سرد

مشخصات کامل بیمار

1. برای جمع آوری و آماده سازی نمونه تنها از لوله ها یا ویال های استاندارد جداکننده سرم استفاده شود. 2. از جمع آوری نمونه شدیداً همولیز و ایکتریک اجتناب نمایید. 3. حداکثر سرم را پس از 2 ساعت از زمان خونگیری جدا نمایید.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

• ü پلاسما • ü نمونه شدیداً همولیز و ایکتریک • ü ماندن بیش از دوساعت نمونه در دمای اتاق پیش از آنالیز

نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

• گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص (MGUS) مهمترین اختلال پلاسما سلی است و معمولاً فاقد علامت می باشد. درصدی از بیماران MGUS بعدها دچار مولتیپل مایلوما خواهند شد. بویژه با افزایش تولید زنچیره های سبک و غیر طبیعی شدن نسبت کاپا به لامبدا خطر ابتلا به مولتیپل مایلوما افزایش می یابد. • افزایش زنجیره سبک ایمونوگلوبولین ها به همراه نسبت کاپا به لامبدا طبیعی می تواند در بعضی از اختلالات بافت همبند، شرایط التهابی، شرایط نورولوژیکی و بعضی از سرطان ها رخ دهند اما پایش بیماران با این شرایط به طور تیپیک میسر نیست. • آنالیز سرمی زنجیره سبک، پاسخ به درمان را تسریع می نماید، زیرا زنجیره های سبک نیم عمر کوتاهی (3-5 روز) در مقایسه با ایمونوگلوبولین دست نخورده (21 روز ) دارد. اگرچه این تست به طور سنتی برای تشخیص اختلالات پلاسما سلی کاربرد دارد، اما می توان در پایش پاسخ به درمان بیماری های مایلومایی که تولید کننده ایمونوگلوبولین ها ی دست نخورده( نظیر IgG، IgA، ..) باشند نیز بکار روند. • از تست های تاییدی برای تشخیص بیماری، الکتروفورز پروتئین سرم، تعیین کمی ایمونوگلوبولین های سرم( ایمونوالکتروفورز)، ش

نتایج تست زنجیره سبک ایمونوگلوبولین ( کاپا و لامبدا) اغلب به همراه نتایج تست الکتروفورز پروتئین ارزیابی می شود. زنجیره سبک ایمونوگلوبولین به طور طبیعی در خون در مقادیر پایین یافت می شود. نسبت کاپا به لامبدا تقریبا 2 به 1 می باشد. افزایش زنجیره سبک کاپا و افزایش نسبت کاپا به لامبدا ممکن است در اختلالات پلاسما سل ها که مقادیر زیادی زنجیره کاپا تولید می کنند مشاهده شود. افزایش زنجیره سبک لامبدا و کاهش نسبت کاپا به لامبدا ممکن است در اختلالات پلاسما سل ها که مقادیر زیادی زنجیره لامبدا تولید می کنند مشاهده شود. در مجموع، افزایش تولید زنجیره های سبک ایمونوگلوبولین و یک غیر طبیعی شدن نسبت کاپا به لامبدا به طور معنی داری حاکی از پیش آگهی ضعیف و افزایش خطر پیشرفت بیماری است. زمانی که تست برای پایش یک اختلال شناخته شده پلاسما سلی انجام می شود، یک کاهش در کمیت زنجیره های سبک افزایش یافته و نرمال شدن نسبت کاپا به لامبدا حاکی از پاسخ مناسب به درمان است. افزایش زنجیره های سبک به همراه نسبت طبیعی کاپا به لامبدا ممکن است نشان دهنده درجه ای از نارسایی کلیوی باشد که با اختلالات پلاسما سلی مرتبط نیست.

عوامل مداخله گر : • سرم همولیز با هموگلوبین بیش از 1000 mg/dl • سرم ایکتریک با بیلی روبین توتال بیش از 60 g/dl • فاکتور روماتوئید بیشتر از 1200 IU/ml محدودیت ها: • تعیین کمی زجیره های سبک کاپا و لامبدا نمی تواند به طور قطعی جایگزین روش های الکتروفورز با تفکیک بالا، ایمونوالکتروفورز یا الکتروفورز ایمونوفیکساسیون در تشخیص گاموپاتی مونوکلونال گردد. • برای اهداف تشخیصی، نتایج باید همیشه به همراه تاریخچه بالینی بیمار و سایر آزمایشات کلینیکی ارزیابی گردد. • در بعضی از موارد نادر گاموپاتی، بویژه در نوع IgM (ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم) ممکن است نتایج غیر قابل اطمینال بدست آید. • ماندن نمونه در دمای اتاق بیش از 2 ساعت موجب ناپایداری زنجیره های سبک و نتایج منفی کاذب گردد.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد