38

1. کمک به تشخیص بیماری ویلسون، هپاتیت مزمن فعال شده و یا تماس محیطی 2. غربالگری نوزادان با سابقه فامیلی بیماری ویلسون، سیروز صفراوی اولیه و کولانژیت اسکلروزه اولیه

روش متداول: اسپکتروفتومتری جذب اتمی سایر روشها: کالریمتریک، فلورسانس اشعه X

مس

سرم، پلاسما (EDTA دار)، اریتروسیت، بیوپسی کبد، مو، ادرار

ml 1

نمونه در C◦ 4 و در C◦20- به مدت 14 روز پایدار است.

زنجیره سرد

سن و جنس بیمار و سابقه بیماری آن را یادداشت کنید.

1. حتماً باید از لوله های شیشه ای عاری از عناصر کمیاب ترجیحاً از ویال های پلاستیکی پلی پروفیلن استفاده گردد. 2. برای انتقال نمونه از پیپت های شیشه ای استفاده نشود.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

نمونه ایکتریک شدید مورد قبول نمی باشد.

1. سرم: بعد از نمونه گیری 30 دقیقه صبر می کنیم تا نمونه لخته گردد. سپس لخته را سانتریفیوژ کرده تا سرم از فراکسیون سلولی جدا گردد. جمع آوری سرم در ظرف عاری از فلز و نگهداری در ویال پلاستیکی 2. پلاسما: جداسازی سریع پلاسما و نگهداری در ویال پلاستیکی 3. اریتروسیت: خون کامل (هپارینه)، جداسازی سریع گلبول های قرمز و شستشوی آن در سالین. 4. ادرار 24 ساعته: جمع آوری در ظروف پلاستیکی یا شیشه ای اسیدواش، اسیدی کردن تا PH:2 با اسید کلریدریک و نگهداری به مدت 11 روز در دمای اتاق. 5. کبد: بیوپسی سوزنی 6. مو: بریدن مو نزدیک جمجمه به طول 5-2 سانتیمتر، شستشو در محلول استن و حل کردن در اسید نیتریک خالص (Ultra pure)

• اندازه گیری مس در ادرار برای تشخیص و پیگیری درمان در بیماری ویلسون مفید است. • به علت آلودگی با عوامل خارجی و فاکتورهای دیگر اندازه گیری مس مو واقعی نیست.

مس سرم در بیماری ویلسون همراه با سایر علائم بالینی، پایین تر از محدوده طبیعی است. استفاده بیش از حد کرم پروتز حاوی روی می تواند منجر به کمبود مس در خون (hypocupremia) شود. غلظت های سرم بالاتر از محدوده نرمال در سیروز صفراوی اولیه و کولانژیت (التهاب مجاری صفراوی) اسکلروزان اولیه همراه با سایر علائم بالینی مشاهده می شود. افزایش سطح: لوسمی،هموکروماتوز، سیروزصفراوی، تب تیفوئید، بیماری هوجکین، پلاگر، سل ریوی، آنمی آیلاستیک و مگالوبلاستیک، تالاسمی های ماژور و مینور، آرتریت روماتوئید، لوپوس سیستمیک کاهش سطح: بیماری ویلسون، اسپرو، سندرم نفروتیک ، سندرم منکز، سوختگی ها

غلظت های بالای گادولینیوم، ید و باریم در نتیجه آزمایش اختلال ایجاد می کند. قرص های ضد بارداری خوراکی ، استروژن ها، فنی توئین، کاربامازپین و فنوباربیتال منجر به افزایش سطح مس می شود.