تعیین مقادیر کراتینین خون و کلیرانس کلیوی کراتینین به عنوان شاخص های عملکرد کلیه به شمار می روند. سطح کراتینین سرم یا خون تا زمانی که عملکرد کلیه به طور قابل توجهی دچار اختلال نشده باشد افزایش نمی یابد. بیماری ها یی که بر عملکرد کلیه تأثیر می گذارند موجب افزایش و یا کاهش Cr می شوند. هنگامی که غلظت کراتینین سرم مابین 1.5- 3 mg/dl باشد، ناکفایتی مزمن کلیه اطلاق میشود. هنگامی که کراتینین سرم بیشتر از 3 mg/dl باشد به آن نارسایی مزمن کلیه گفته میشود. این مقادیر در اطفال بستگی به سن متغیر خواهد بود. افزایش سطح: گلومرولونفریت، پیلونفریت، نکروز حاد توبولی، انسداد مجای ادراری، کاهش جریان خون کلیوی مانند شوک، کم آبی، نارسایی احتقانی قلب، آترواسکلروز، نفروپاتی دیابتی و نفریت، رابدومیولیز، آکرومگالی، ژیگانتیسم، کم کاری تیروئید، نوزادان (2 هفته اول)، آرتریت روماتوئید فعال، درمان با تستسترون. کاهش سطح: ناتوانی و ضعف، کاهش توده عضلانی مانند دیستروفی عضلانی دوشن، میاستنی گراویس، کتواسیدوز دیابتی.