کمک به تشخیص پونومونی و سایر بیماریهای ریوی که مایکوپلاسما پنومونیه عامل آن باشد.

روش ارجح: EIA، PCR

آنتی بادی ضد مایکوپلاسما پنومونیه، Mycoplasma Serology، Anti Mycoplasma Ag, antibody

سرم، پلاسما

ml 1

ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید. زمان نگهداری ایده ال 48 ساعت می باشد.در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 70oC- نگاه دارید. زمان نگهداری ایده ال 14 روز می باشد.

زنجيره سرد

مشخصات کامل بیمار

در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، بالافاصله آنرا به آزمایشگاه ارسال نمایید. نمونه باید در دمای 4oC انتقال یابد.

در صورت استعمال هرگونه داروی آنتی بیوتیک یا مهارکننده سیستم ایمنی، قبل از نمونه گیری آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.

نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد.نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند.نمونه گیری و جمع آوری نمونه در شرایط غیر استریل و همراه با آلودگی میکروبی.

ترجیحاً نمونه گیری طی 14 – 10 روز فاز حاد یا نقاهت بیماری انجام شود , نیاز به ناشتایی نمی باشد.

مایکوپلاسماها کوچکترین اُرگانیسم های آزاد بیماریزا در انسان می باشند. این اُرگانیسم ها فاقد دیواره سلولی می باشند. بر خلاف ویروس ها این اُرگانیسم ها هم واجد DNA و هم RNA می باشند. مهمترین عامل بیماریزای این گروه مایکوپلاسما پنومونیه می باشد که موجب عفونتهای ریوی می شود. این اُرگانیسم یکی از شایع ترین علل عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و پنومونی در اطفال و نوجوانان می باشد. آلودگی معمولاً از طریق قطرات آلوده به اُرگانیسم وارد دستگاه تنفسی شده و منجر به عفونت ریوی می گردد. این اُرگانیسم در محیط کشت بسیار دیر رشد می کند و جداسازی آن مشکل می باشد. بنابراین روشهای سرولوژیک جهت تشخیص عفونت مورد استفاده گرار می گیرند. اخیراً از روشهای مولکولی ( تکثیر DNA) به عنوان تست تأییدی جهت تشخیص قطعی عفونت استفاده می شود.

مقادیر مثبت انتی بادی IgM نشاندهنده عفونت حاد می باشد. اگرچه مثبت کاذب نیز ممکن است رخ دهد. در صورتی که تنها آنتی بادی IgG مثبت باشد نشاندهنده عفونت پیشین فرد به مایکوپلاسما می باشد. نتایج منفی تست وجود بیماری مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه را رد نمی کند. . زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM با روشهای سرولوژیک منفی باشد. در صورت مشاهده تظاهرات بالینی مطابق با بیماری پیشنهاد می شود 21- 14 روز بعد نمونه گیری مجدد گردد. افزایش 4 برابری مقادیر IgG به همراه مقادیر بالای IgMطی دوبار نمونه گیری در فاصله زمانی 2 تا 4 هفته، نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد.

گونه های دیگر مایکوپلاسما (Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis)، گونه های Ureaplasma و سایر باکتریها از جمله لژیونلا پنوموفیلا، کلامیدوفیلا پنومونیه و کوکسیلا بورنتی ممکن است با آنتی بادیهای مایکوپلاسما پنومونیه واکنش متقاطع داده و منجر به نتایج مثبت کاذب شوند.وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM شود.موارد مثبت کاذب در افرادی که سابقه عفونت پیشین را داشته اند مشاهده شده است. بالاخص در افراد بالای 40 سال سن.در صورت نمونه گیری پیش از ظهور آنتی بادی در سرم و در افراد دچار نقص سیستم ایمنی ممکن است موارد منفی کاذب مشاهده شود.نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید، ذرات فیبرین، آلودگی باکتریایی و حرارت دیده ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.آنتی بادیIgG ( در مقادیر خیلی زیاد) ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد.در پانکراتیت حاد، مننژیت و عفونتهای استرپتوکوکی مثبت کاذب (IgM) مشاهده شده است.آنتی ژن بکار رفته در روش فیکساسیون کمپلمان (CF) ممکن است با بعضی آنتی ژنهای سبزیجات، عضله قلب، بافت مغز و غشاء باکتری استرپتوکوک وا

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد