856

پایش دوز مناسب درمانی فنوباربیتال. ارزیابی عوارض یا سمیت دارو

روش ارجح: HPLC، Gas Liquid Chromatography Phenobarbital level, Phenobarbital, Free, Serum, Phenyl

اندازه گیری فنوباریتال، باربیتا، سولفوتون، لومینال

سرم، پلاسما ( هپارینه یا EDTA دار)

0.5 میلی لیتر

بهتر است پس از جداسازی نمونه بلافاصله آنالیز صورت گیرد. در غیر این صورت در یخچال یا فریزر نگهداری گردد. پایداری نمونه در دمای اتاق 72 ساعت، در دمای یخچال، 7 روز و در فریزر یک ماه می باشد.

زنجيره سرد

مشخصات کامل بیمار

در یک وضعیت پایدار (steady-state) پس از مصرف دوز دارو، نمونه گیری انجام می شود. به بیمار تذکر دهید که نیازی به آمادگی خاص یا ناشتایی نمی باشد. بهترین زمان خونگیری از بیمار مشکوک به علائم مسمومیت دارویی، هنگام ظهور نشانه های بالینی است.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

ü نمونه شدیداً همولیز، ایکتریک و لیپمیک ü نمونه ای که پس از 2 ساعت، سرم آن از سلول جدا نشده باشد (تأخیر در انتقال نمونه به آزمایشگاه).پü نمونه فاقد برچسب و مشخصات

نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

فنوباربیتال باعث القاء متابولیسم داروهایی همچون فنی‏توئین، اتوسوکسیماید، کاربامازپین، اسیدوالپروئیک، کلونازپام، ویتامین D و K، سایمتدین، دی‏کومارول، کلرامفنیکل، تئوفیلین، وارفارین، سیکلوسپورین و OCP می‏شود.هنگامی که فنوباربیتال با سایر سرکوب‏کننده‏های دستگاه عصبی مرکزی (CNS)، اتانول، ضددردهای نارکوتیک، ضدافسردگی‏ها یا بنزودیازپین‏ها مصرف می‏شود، ممکن است سرکوب بیشتری در دستگاه تنفسی و CNS روی دهد. از آنجاییکه دارو نیمه عمر طولانی دارد، باید هفته ها دارو مصرف شود تا به دوز پایه درمانی جدید برسد.فنوباربیتال باعث تحریک آنزیمی اکسیداز کبدی و افزایش متابولیسم سایر گزنوبیوتیک ها یک الی دو هفته پس از درمان خواهد شد.اندازه گیری فنوباربیتال روی نمونه ادرار با روش های ایمنواسی قابل سنجش است. تأیید آزمایش با روش مرجع GC-MS انجام می گیرد.

مقادیر درمانی: gr/mlµ10– 40 مقادیر توکسیک: gr/mlµ 40 < مقادیر بحرانی: gr/mlµ 60 ≤

تفسیر: پاسخ بالینی به دارو بطور قوی مرتبط با غلظت خونی دارو است. تنظیم دوز دارو پس از دو هفته از زمان تجویز دارو به یک سطح پایدار رسیده ، در بزرگسالان در رنج غلظتی µgr/ml20 – 40 و در اطفال و کودکان در محدودهµgr/ml15 –30 می رسد. بیمارانی که بطور مداوم و دراز مدت فنوباربیتال دریافت می کنند معمولاً به دوز دارو با غلظت کمتر از 40 µgr/ml پاسخ مناسب نداده و تسکین پیدا نمی کنند. به عبارت دیگر در دراز مدت نسبت به اثر دارو تحمل ایجاد می شود.

اطلاعات بالینی: باربیتورات‏ها مشتقات اسید باربیتوریک هستند که می‏توان آنها را محصولی از فشرده شدن اسید مالونیک و اوره فرض کرد. فنوباربیتال در تشنج‏های تونیک – کلونیک و پارشیال تجویز می‏شود ولی در تشنج‏های ناشی از تب در اطفال و درمان هیپربیلی‏روبینمی نوزادان هم از آن استفاده می‏شود. فنوباربیتال متابولیت اصلی پریمیدون است. این ترکیب یک مهار کننده سیستم عصبی مرکزی (CNS) می باشد و نقش آن در کنترل بیماری صرع و سایر تشنج ها می باشد. فنوباربیتال به همراه فنی توئین و والپروئیک اسید نقش مهمی در کنترل اختلالات عصبی و تشنج دارند. فنوباربتال به آهستگی اما بطور کامل جذب می شود. دسترسی زیستی آن 100 درصد می باشد. بطور تقریبی 50 درصد دارو به پروتئین باند می شود و و حجم توزیع ان 0.5 L/Kg است. نیمه عمر آن در اطفال 70-40 ساعت (متوسط 55 ساعت) و در بزرگسالان 140- 50 ساعت (متوسط 96 ساعت) می باشد. دوز درمانی دارو بویژه در 2 تا 3 هفته ابتدایی باعث احساس آرامش و تسکین بیمار می گردد ولی با گذشت زمان این اثر به تدریج از بین می رود. اگر غلظت فنوباربیتال به بیش از 40 µgr/ml برسد علائم مسمومیت شامل؛ آتاکسی،

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد