116

الکتروفورز لیپوپروتئین ها در ارزیابی هیپرلیپدمی و شناساندن ناهنجاری های توزیع لیپوپروتئین سرمی و غلظت آن کاربرد دارد.

روش ارجح: الکتروفورز بر روی ژل

الکتروفورز لیپوپروتئین، Lipo proteins Phenotype

سرم یا پلاسما EDTA دار

ml 1

سرم بایستی تازه ( در کمتر از 2 ساعت) استفاده شود.در C◦ 4 به مدت 7 روز و در C◦20- به مدت 30 روز پایدار است. بعد از نمونه گیری طی یک ساعت سرم یا پلاسما جدا گردد زیرا گلوکز خون در دمای اتاق هر ساعت به دلیل متابولیزه شدن 10% کاهش می یابد.

زنجیره سرد

مشخصات کامل بیمار

1- هرگونه داروی مصرفی مؤثر بر نتایج آزمون را یادداشت کنید.2- دانستن سابقه بیماری مرتبط با آزمون حائز اهمیت است.

1- نمونه همولیز شدید موجب تداخل در نتایج آزمون می گردد. 2- پلاسما هپارینه قابل قبول نیست.

نیاز به ناشتایی مساوی یا بیش از 12 ساعت می باشد.

شیلو میکرون : 2– 0 % β یا LDL : 33 % الی52 % از کل توده لیپوپروتئینمی α یا HDL : 30 – 10% ظاهر پلاسما: واضح و شفاف β Pre یا VLDL : 28- 7 %

لیپوپروتئین ها بر اساس تفاوت در بار الکتریکی سطح خود، جدا می شوند. سرعت تجمع بستگی به محیط عمل دارد ( Paper یا ژل آگاروز، پلی اکریلامید یا نشاسته). 2 محیط آخر باعث تفکیک بر اثر اندازه می شوند. HDL ( آلفا- لیپوپروتئین) سریعتر به طرف آند حرکت می کند. در روش پلی اکریلامید یا نشاسته، LDL سریع تر یه طرف آند می رود و سپس VLDL.

وجود تداخل در الکتروفورز پس از رنگ آمیزی مشخص می شود و باید اندازه گیری کمی لیپید و لیپوپروتئین ها در ترکیب با هم ارزیابی شوند. نمونه کنترلی باید وجود فاصله بین باندهای آلفا (α) و بتا (β) را نشان داده و نوار باریک پره- بتا مشخص باشد. این آزمایش با استرس و رژیم غذایی تحت تأثیر قرار می گیرد. در صورت وجود بیماری های ثانویه نظیر دیابت شیرین، مشکلات کلیوی و نفریت این آزمایش فاقد اعتبار می باشد. برخی داروها روی حرکت الکتروفورتیکی لیپوپروتئین ها تأثیر می گذارند. خون هپارینه قابل قبول نیست و نتایج آزمایشات در طول دوره هپارین درمانی فاقد ارزش است. شیلومیکرون ها در صورت وجود در نمونه، در همان مبدأ باقی می مانند.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد