275

ارزیابی افراد مشکوک به بیماری سلیاک. از جمله بیماران با علائم بالینی سازگار با بیماری سلیاک، بیماران با علائم نامشخص، و اشخاص مستعد ابتلا به بیماری ( سابقه خانوادگی افراد، ابتلا فرد به بیماری در گذشته). آزمون غربالگری برای بیماری درماتیت هپتی فرم به همراه تست اندومیزیال آنتی بادی (EMA) پایش بیمارانسلیاک و درماتیت هرپتی فرم (DH) که رژیم عاری از گلوتن دریافت می کنند.

ELISA

آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی، Anti-Tissue-Transglutaminase IgA/IgG، Tissue Transglutaminase Ab

Serum

0.5 میلی لیتر

ترجیحاً پس از جداسازی سرم آن را تا زمان آزمایش در دمای 2-8oC نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما 7- 5 می باشد. در صورتی که در طی 7 روز آزمایش انجام نشود، آن را در 20oC- نگاه دارید. پایداری نمونه در این دما 14 روز است.

زنجيره سرد

مشخصات کامل بیمار

مطابق دستورالعمل آزمایشگاه از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شود. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید. اجازه دهید خون گرفته حداکثر به مدت 2 ساعت در دمای اتاق بماند و تشکیل لخته دهد. سپس آن را سانتریفیوژ نمایید. سرم جدا شده باید شفاف و عاری از فیبرین ، همولیز و یا لیپمیک باشد. نمونه گیر می بایست شرح حالی از وضعیت بالینی بیمار از وی پرسیده و در صورت لزوم در برگه آزمایش یادداشت نماید.

نام و نام خانوادگی سن و جنس بیمار

نمونه ای که به طور مکرر ذوب و فریز گردد. سرم های با همولیز و لیپمی شدید. نمونه پلاسما. نمونه هایی که در معرض حرارت بالا قرار گرفته باشند. در حرارت بالا اُتو آنتی بادی سرم غیر فعال می گردد.

نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی ندارد.

آنتی بادیهای تراتس گلوتیناز بافتی(anti-tTg) برای بیماری سلیاک دارای اختصاصیت بالایی می باشد. همچنین در تشخیص درماتیت هرپتی فرم نیز بکارمی روند. نتایج با شدت آنتروپاتی حساس به گلوتن همبستگی دارد. اما نتایچ منفی تشخیص بیماری را رد نمی کند.Anti-tTG نسبت به EMA حساستر می باشد اما اختصاصیت یا ویژگی کمتری نسبت به EMA دارد. از آنجایی که در بیماران مبتلا به فرم خفیف انتروپاتی حساس به گلوتن ممکن است سطوح آنتی‏بادی قابل ردیابی نباشد، یک نتیجه منفی بیماری سلیاک یا درماتیت هرپتی فرم را بطور کامل رد نمی‏کند. در این موارد انجام آزمایش بیوپسی روده برای اشخاص مشکوک و مستعد ابتلا به بیماری توصیه می گردد. فقدان IgA در تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به سلیاک یافت می‏شود که منجر به عدم تولید IgA-EMA خواهد شد. در این موارد اندازه‏گیری Anti-tTG IgG و Anti-Gliadin IgG جهت تشخیص مفید خواهند بود. در نتایج Anti-tTG منفی که شخص کمبود IgA ندارد. تشخیص بیماری سلیاک غیر محتمل می باشد و انجام بیوپسی روده ضرورت ندارد. الگوی آنتی بادی در درماتیت هرپتی فرم ممکن است متغیرتر از بیماری سلیاک باشد. بنابراین، تعیین ه

تفسیر: مشاهده آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی اختصاصی برای بیماری سلیاک می باشد. همچنین احتمال وجود این آنتی بادی در سرم افراد مبتلا به درماتیت هپتی فرم نیز وجود دارد. اشخاص با نتایج مثبت متوسط تا مثبت قوی به احتمال زیاد، تشخیص بیماری سلیاک است و باید با بیوپسی روده تشخیص تأیید گردد. در صورتی که بیماران تحت یک رژیم سخت عاری از گلوتن قرار گیرند، تیتر tTG-IgA در عرض 6 تا 12 ماه کاهش پیدا خواهد کرد. در بیماران مبتلا به سلیاک که کمبود IgA دارند اندازه گیری tTG-IgG توصیه می گردد.

نمونه همولیزه با غلظت هموگلوبین بیشتر از1000 mg/dl، لیپمیک با غلظت تری گلیسرید بیشتر از 3 g/dl و ایکتریک با غلظت بیلی روبین بیشتر از 40 mg/dl موجب تداخل در نتایج ازمایش می گردد. در اشخاص دچار کمبود IgA که مبتلا به بیماری سلیاک یا درماتیت هپتی فرم می باشند، نتایج منفی کاذب tTG-IgA مشاهده شده است.

30 روز در دمای 20- درجه سانتیگراد